நீளும் இரவுகள்

கருமை ஆற்றில் மூழ்கி
கண் விழித்துப் பார்க்கையில்
எங்கும் தோன்றும் இருள் வெள்ளத்தில்
சிக்கித் தவிக்கும் சிறு பூச்சி போல

கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை
கருநீல கடலும் வானும்
போட்டி போட்டுக்கொண்டு
விரிந்து செல்லும் ஒரு நேர்க்கோட்டில்

எது முந்திச்செல்கிறது என
கணிக்க முடியாமல் நீளும் இரு
போர்வைகளும் தூரத்தில் ஒன்றாய்
மடிக்கப்படும் பொழுது

மீன்களும் விண்மீன்களும்
இரண்டறக்கலக்கும் தொடுவானத்தின்
மடிப்பின் இடைவெளியில்
அகப்பட்டுக்கொண்டு மூழ்கும்
என் இரவுகள்

கரையும் மேகங்களும் கரையா தாகங்களும்

காந்தக்கட்டி கொண்டு விரவியிருக்கும்
இரும்புத்துண்டுகளை ஈர்ப்பது போல்
ஆங்காங்கே பரவியிருக்கும்
நீர்நிலைகளில் நீரையீர்த்து
சிறு குழந்தை கட்டும்
கடற்கரை மணல் வீடுகளாய்
நீரைத்தேக்கி வைக்கும் மேகக்கூட்டங்கள்

பூனைக்குட்டி அவசர அவசரமாய்
கிண்ணத்தில் இருக்கும் பாலைக்குடிக்கச்சென்று
பதட்டத்தில் தட்டி விட்டது போல்
சிதறிக்காணப்படும் வெண்மேகங்கள்

வானத்தைக் கொஞ்சம் சாப்பிட்டு விட்டு
கடலைக் கொஞ்சம் குடித்து விட்டு
வெளியிட்ட ஏப்பம் போல
வானில் நீந்தும் நீலமேகங்கள்

இருளுக்கு கோபம் வந்து
வானத்துடன் சண்டை போடுகையில்
திரட்டிய போர்க்கூட்டம் போல
காணப்படும் கார்மேகங்கள்

காதலன் தீண்டலுக்கு
வெட்கப்பட்டு ஓடுகையில்
அவன் ஓடிப்பிடித்து அணைக்கையில்
நாணத்தால் உருகுவது போல்
குளிர் காற்றின் தீண்டலில்
மழையாய் கரையும் மேகங்கள்

நீண்ட நாள் பிரிவிற்குப்பின்
வீடு வந்த பிள்ளையை
அணைத்துக்கொள்ளும் தாயைப்போல்
மழையை தன்னுள் ஏற்றுக்கொள்ளும் பூமி

விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் பாலம் போல
மழைக்கோடுகள் ஏணிகளாய் கீழே இறங்க
அந்த ஏணிப்பிடித்து ஏறிப்போய்
மேலே உலவும் என் எண்ணங்கள்